Mijn he(me)lweek

In mijn vorige blog schreef ik over de helweek van het boek van Erik Bertrand Larssen. Een week geïnspireerd op een strenge trainingsweek die soldaten in elite-eenheden doorlopen, vertaald naar ‘de gewone mens’. Zeven dagen waarin je afziet, alles uit jezelf haalt en fysiek en mentaal groeit. Wie wil dat nou niet?
Op papier klinkt het principe logisch en stiekem ook makkelijk omdat het zo enthousiasmerend is geschreven. Lezen en doen zijn wel echt twee verschillende dingen. Een aantal ervaringen uit mijn helweek.

Het begin van mijn helweek

Slapen is niet mijn sterkste punt, uitslapen al helemaal niet. Meestal vind ik het rond 07.00 wel echt mooi geweest,. Vooruit, een uitspatting tot 08.30 uur na een bonte avond wil ook nog wel eens lukken. Die vroege wekker is dus niet zo’n probleem. Volgens Erik ben je die week zo moe van de intensieve dagen dat je ook top slaapt. Moet je geen Joyce de Ruiter heten. Alsof ik zenuwachtig ben om door de wekker heen te slapen word ik de eerste twee nachten ieder uur wakker ‘moet ik er al uit?’. Om vervolgens twintig minuten voordat de wekker gaat er alvast uit te gaan.
Sta ik dan in het holst van de nacht in de woonkamer een TripleBackflipLungingJumpingjackKickPlankTornadoTwist te doen (vraag me niet hoe). Gevolgd door Engelse training met taaie grammatica die al maanden op mij ligt te wachten maar ik vakkundig heb genegeerd. Om 07.30 uur sta ik gedoucht en wel mijn ontbijt te maken. Wat een voldaan gevoel.

Gezonde voeding, gezonde geest

Vlak voordat het vak van inspirerend spreker over verandering & wendbaarheid en diversiteit & inclusie op mijn pad kwam zou ik eigenlijk mijn eigen praktijk starten als voedingsdeskundige waar ik toen net een opleiding voor had gedaan. Gezonde voeding heeft mijn interesse en ik heb al een gezonder voedingspatroon dan menig goudkleurig (lees: gefrituurd) voedselliefhebber. Toch sluipen de minder goede gewoontes er elke keer weer makkelijk in. Met twee pubers die fan zijn van het nutriscore D-schap in de supermarkt zijn er altijd verleidingen in huis. Deze resetweek is voor mij aanleiding om de voorraadkasten anders in te delen en het ongezonde voedsel meer uit het zicht naar een kast in de gang te verplaatsen. Koolhydraten en suikers uit het zicht, een uitpuilende koelkast met groenten en fruit. Vind ik dus echt heerlijk.
Ik heb mijzelf ook verplicht iedere avond een nieuw en gezond recept uit te proberen. Ik bereid me al voor op iedere avond een ‘IIIIIEEEEHHHLLLL!’ of ‘GGGGGGGGGGGGGGGGADVER WAT IS DAT?!’ en vrolijke snoetjes bij de pubers als ze aan tafel gaan. Maar maak me gek, ik krijg zowaar een verbaasde ‘Dit is echt niet vies ofzo’ als recensie. De wonderen zijn de wereld nog niet uit.

“Na drie dagen vraag ik mij serieus af: waarom doe ik dit eigenlijk?”

Discipline, doorzetten en volhouden

Nu zou ik eigenlijk moeten kunnen zeggen dat ik een week lang dit strenge regime van vroeg opstaan, elke dag sporten, alleen maar gezond eten en vooral: hard werken volhoud. Dat het afzien was maar dat het mij is gelukt. Maar dat zou ook een beetje saai zijn toch?
Na drie dagen vraag ik mij serieus af: waarom doe ik dit eigenlijk? Zo’n helweek kan een schop onder je hol zijn als je even flink moet high performen. Maar mijn probleem is juist dat ik te veel op mijn max werk en meer rust zou moeten pakken.
Mijn doel is een reset van een paar gewoontes en een betere balans te vinden tussen werk en privé. Het is nu zomervakantie dus de kinderen zijn nog vrij en dan zou ik alleen maar gaan werken en zelfs een nacht slaap overslaan en doorwerken? Ik lijk wel gek. Dus ik besluit wat aanpassingen te doen in mijn weekschema.
Het extreem vroege opstaan eist z’n tol op mijn gezondheid en ik krijg evenwichtsklachten (hier ben ik wat gevoeliger voor door mijn ziekte). De wekker gaat vanaf nu dus niet meer om 05.00 uur maar om 6.30 uur. Dan wordt er een half uur gesport. Verder werk ik een paar uur en dan ga ik leuke dingen doen met de meiden. Ik eet gezond en sla een gebakje op een verjaardag over. Ik laat heus niet alle regels los, ik heb toch echt wel iets van discipline.

Supportende omgeving

Het helpt wel als je thuisfront je steunt in het volhouden van dit regime. Als mijn dochter een brownie bakt en het hele huis naar chocolade ruikt vind ik haar iets minder aardig. Het gezin krijgt het bevel even de andere kant op te kijken en ik neem een hap. Als niemand het heeft gezien telt het niet toch?

Conclusie van mijn week? Een reset op z’n tijd is altijd goed. Je doelen voor de komende periode vaststellen. Bewust worden van welke gewoontes helpend zijn en welke minder. De tijd nemen om voorbereidingen te treffen die helpen in het duurzaam verbeteren van je gewoontes voor het behalen van die doelen. Luisteren naar de signalen van je lichaam. En dan: go with the flow.
Maak er een he(me)lse week van!

Joyce de Ruiter is een veelgevraagd inspirerende spreker op het gebied van wendbaarheid, veerkracht en leiderschap in tijden van verandering en diversiteit & inclusie. In haar keynotes combineert ze beste inzichten uit de psychologie van veranderen met haar krachtige levensverhaal over hoe ze omgaat met het langzaam verliezen van haar zicht en gehoor.