Oeps…nu doe ik het toch…

Ik zal het je heel eerlijk bekennen: ik heb een ontzettende hekel aan jaaroverzichten. Die eindeloze programma’s en overzichten van wat er allemaal gebeurd is…ik probeer ze zoveel mogelijk te skippen. Met mijn levenshaast kijk ik het liefst vooruit, naar wat ik allemaal nog wil meemaken en bereiken voor het stil en donker wordt.

Loslaten voor gevorderden

Toch moet je soms achterom kijken, om te zien wat de afgelopen tijd allemaal gebracht heeft en wat je geleerd hebt. En natuurlijk was het niet alleen maar mooi en heb ik het afgelopen jaar ook afscheid moeten nemen van dingen waar ik nog mee worstel.
Zo stond mijn bakfiets sinds vorig jaar september als een enorme ‘sta in de weg’ in de schuur stof te verzamelen. Ik durfde er niet meer op de fietsen omdat ik merkte dat ik het drukke verkeer niet meer kon overzien met de ‘snelheid’ van het fietsen. Vlak voor de zomer heb ik ‘m toch nog een keertje uit de schuur gepakt om een klein stukje te fietsen. Wat mis ik die vrijheid, ik kan gewoon nog geen definitief afscheid nemen van dat stukje zelfstandigheid.
En nog een ‘uitdaging’ voor m’n moederhart: mijn oudste dochter niet meer lekker dichtbij op de basisschool maar naar de middelbare school. Iedere ochtend vertrekt ze vroeg van huis voor een fietstocht van 10 kilometer. Dat was pas echt loslaten voor gevorderden…

“Het liefst kijk ik vooruit, naar wat ik allemaal nog wil meemaken en bereiken voor het stil en donker wordt”

Wat kan ik hier van leren?

De grote veranderingen en worstelingen waren niet alleen privé, maar ook zakelijk.
Ja, corona kwam. En het gooide naast zoveel andere sectoren ook de hele sprekersbranche op z’n gat. Want zo sta je meerdere keren in de week voor volle zalen om mensen te mogen inspireren, en zo zit je met een lege agenda op de bank… Na 2 dagen Netflix en chocola vond ik mijn veerkracht weer terug. Want als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat. Mijn eigen boek Niet horen Niet zien Niet zwijgen kwam uit en ook De Lamme leidt de Blinde samen met Niek van den Adel. Ik ontwikkelde webinars en nieuwe concepten zoals de samenwerking met Hiske Bongaarts die een muzikale belevenis van mijn lezing maakt, er is een documentaire opgenomen én ik heb geïnvesteerd in mijn eigen ontwikkeling met de Speakersclub. Dat had ik in januari echt niet allemaal durven dromen.

Wat heb ik er persoonlijk uit meegenomen?

Oeps…nu doe ik het toch, dat vreselijke terugblikken. Maar wat heb ik er persoonlijk uit meegenomen? Dat rouw mag en eigenlijk zelfs moet. Die dagen Netflix en chocola zijn soms hard nodig, om daarna weer met nieuwe energie en veerkracht verder te kunnen. Dat ik door mijzelf continu de vraag te stellen ‘wat kan ik hier van leren?’ nog meer wendbaarheid in mij bleek te hebben dan ik dacht. En ja, ook dat af en toe achterom kijken goed is, om zelfs in een jaar als dit, toch het mooie te zien…

“Want als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat.”

Tot slot

Ik stuur geen kerstkaarten of -geschenken maar doe een mooie donatie aan Stichting Ushersyndroom. Wat vanzelfsprekendheden als horen en zien is het mooiste geschenk.
Doneer jij ook?
Of sms USHER naar 4333 en je doneert € 3,- per sms.
Dank je wel!