OVER VERANDERING EN WENDBAARHEID: VAN DIVA KAPSONES NAAR TRIOMF

OVER VERANDERING EN WENDBAARHEID: VAN DIVA KAPSONES NAAR TRIOMF
24 januari 2024 Joyce de Ruiter

Over verandering en wendbaarheid: van diva kapsones naar triomf

Als inspirerend spreker over verandering & wendbaarheid of diversiteit & inclusie krijg ik as we speak altijd een koninklijke behandeling van mijn opdrachtgevers. En het is dan ook niet meer dan logisch dat ik die behandeling ook altijd in het dagelijks leven eis.

De diva

Ik laat namelijk op feestjes altijd iemand mijn drankjes halen.

Tijdens de donkere winterdagen ga ik alleen naar de sportschool als ik gebracht én gehaald word.

Openbare toiletten in restaurants? Nee, bedankt. Ik ben te goed om mijn achterwerk neer te vlijen op iets wat door duizenden anderen is gebruikt. Mijn koninklijke billetjes verdienen beter.

En je dacht toch niet dat ik van de bank af kom om tussen het plebsvolk in de supermarkt te lopen en dan ook nog zélf mijn boodschappen ga tillen?

Of ligt de werkelijkheid toch een beetje anders?

Inspirerende spreker verandering wendbaarheid 1
Inspirerende spreker verandering wendbaarheid 2

Kansberekeningen

Laten we eerlijk zijn, de kans dat er überhaupt nog drinken in je glas zit tegen de tijd dat ik van de bar naar jou ben gelopen, is ongeveer net zo groot als de kans dat ik ooit een eenhoorn tegenkom.

De kans dat ik niet platgereden op de sportschool aankom tijdens de donkere winterdagen is nihil. Net als de kans dat ik niet verdwaal in mijn eigen buurt, dat is pas een thriller waar zelfs Stephen King jaloers op zou zijn.

Voordat ik naar een restaurant ga, moet ik thuis drie keer plassen. Niet omdat mijn blaas overactief is, maar omdat de weg vinden naar de toiletdeur in een donker restaurant ongeveer net zo moeilijk is als het vinden van een nieuwe liefde voor Gordon waar hij écht oud mee wordt.

En laat je mij los in een supermarkt dan hebben minstens tien supermarktbezoekers mijn kar in hun hielen gekregen en lig ik voor de rest van de dag voor pampus op de bank omdat ik al mijn energie al heb verbruikt. (Kan ik weer niet naar dat feestje vanavond. En voor wie moeten de mensen dan de drankjes halen?)

De realiteit

Slecht horen en zien heeft grote gevolgen voor mijn dagelijks leven. En dat vind ik f*#@cking irritant. Stom. Dat wil ik niet. Ik wil het gewoon lekker zelluf doen.
Het is toch irritant dat ik me iedere zomervakantie opgesloten voel omdat ik niet even makkelijk met de auto of fiets met mijn meiden ergens naartoe kan?
Of dat ik altijd moet wachten tot mijn man thuis is om samen met hem naar de bouwmarkt te kunnen?

Als ik worstel met dat ik wéér hulp moet vragen. Of als ik op zie tegen iets te moeten doen, stel ik mijzelf altijd twee vragen:
1. Wat is het alternatief?
2. En is die beter?

Is het alternatief om thuis in een hoekje op de bank te zitten en niet naar de feestje te gaan beter? Nee.
Is het alternatief dat ik me niet fit voel en uitdij omdat ik niet sport beter? Nou, nee.
Of niet genieten van lekker eten en gezelligheid. Als je denkt dat ik hier ja op zeg dan ken je me echt niet.
Dat een supermarktbezoek mij een hele dag aan energie kost.
Dat we na een week zomervakantie elkaar thuis in de haren vliegen en moedeloos worden van het idee dat we er nog vijf te gaan hebben.
Dat ik ook morgen niet de verf heb om dat kastje te schilderen.
Nog drie keer nee.

“Wat is het alternatief? Is die beter?”

Verandering van je gedrag

Dus jezelf in iedere situatie waar je tegenop ziet vragen: Wat is het alternatief? Is die beter? Helpt om jezelf over die drempel te schoppen en het toch wel te doen. Om er vervolgens achter te komen dat het toch wel mee viel hoe moeilijk het was om het te doen.

Voel jij je honderd procent comfortabel bij het iemand aanspreken over wat je niet zo leuk vond dat diegene heeft gezegd of gedaan (of juist niet heeft gedaan)? Misschien blokkeer je al bij voorbaat om je uit te spreken. Uit angst dat diegene boos wordt?
Wat is dan het alternatief? Dat je er mee blijft lopen, je er rot over blijft voelen en er weer een nacht van wakker ligt. Is die beter?
Niet echt hè.

Grappig toch, hoe we enerzijds schreeuwen om onafhankelijkheid, maar zodra het moment daar is om het zelf te doen, lijden we aan een acute aanval van van uitstel- en vermijdgedrag.

Vrijheid

In het dagelijks leven besef ik steeds meer dat onafhankelijkheid niet betekent dat je alles alleen moet doen. Integendeel, het betekent dat je bewust kiest voor de dingen die je zelf wilt doen, zonder de angst om hulp te vragen als dat nodig is. Het vraagt om een verschuiving in mindset, waarbij ik me niet langer laat beperken door mijn eigen trots of angst voor mogelijke reacties.

“Onafhankelijkheid betekent dat je bewust kiest voor de dingen die je zelf wilt doen, zonder de angst om hulp te vragen als dat nodig is.”

Wanneer ik de confrontatie met mijn eigen beperkingen aanga en besluit om hulp te vragen, ontdek ik de ware kracht van onafhankelijkheid. Het is niet het vermogen om alles alleen te kunnen, maar het vermogen om bewust keuzes te maken en verantwoordelijkheid te nemen voor mijn eigen geluk. Het alternatief, in zelfgekozen isolatie en beperking, valt in het niet bij de vrijheid die voortkomt uit het durven vragen om hulp.

Dus vraag ik mijzelf als ik ergens weerstand voel: wat is het alternatief? En is die beter?
Nee?
Hup, met je koninklijke kont van die bank en actie!
Want uiteindelijk is de vrijheid die voortkomt uit het durven vragen om hulp onbetaalbaar.

inspiratie tips spreker

Joyce de Ruiter is een veelgevraagd inspirerende spreker op het gebied van wendbaarheid, veerkracht en leiderschap in tijden van verandering en diversiteit & inclusie. In haar keynotes combineert ze beste inzichten uit de psychologie van veranderen met haar krachtige levensverhaal over hoe ze omgaat met het langzaam verliezen van haar zicht en gehoor.

BOEK JOYCE ALS SPREKER VOOR JOUW EVENT