Snuiven en s*ks tijdens netwerkborrels: over de kunst van het stellen van vragen

Met deze titel heb ik je aandacht wel gevangen hè? Laat me je even meenemen…
Ik ben dol op borrels, gezelligheid, goede gesprekken met mensen, elkaar leren kennen, me laten inspireren met nieuwe inzichten en andere zienswijzen. Maar er valt mij de laatste tijd steeds vaker iets op: veel mensen stellen geen vragen meer. Het schijnt dat veertig procent van de gesprekken die mensen voeren over zichzelf gaan. Ik krijg steeds meer de indruk dat dit percentage in werkelijkheid veel hoger ligt.

Spreken of oreren

Let maar eens op tijdens de eerstvolgende borrel. Sta je met een drankje in je hand, je loopt wat rond, spreekt iemand aan en voor je het weet sta je een uur alleen maar te luisteren naar iemands georeer over hoe fantastisch diegene zichzelf wel niet vindt, cv’s worden uitgerold, successen geëtaleerd blablabla…
Nul verbinding, nul wederzijdse interesse.
Na zo’n tien minuten ‘ja en amen’ te hebben geknikt, door te vragen en nog een vraag te hebben gesteld (in het kader van ‘goed voorbeeld doet volgen’), begint er bij mij altijd een stemmetje in mijn hoofd ‘goh, wanneer zou er eens een wedervraag komen?’.

Waarom gebeurt dit? Zijn we bang dat er een ongemakkelijke stilte valt dus dan blijven we maar doorpraten? (Moet jij nodig zeggen mevrouw de spreekster over verandering & wendbaarheid of diversiteit & inclusie, jij staat vaak een uur te oreren waar mensen dan naar moeten luisteren. Maar ja, dan word ik daar voor gevraagd en betaald. Én heb ik er ook jaren over gedaan om een verhaal te ontwikkelen waar JIJ iets mee kunt in plaats van dat het alleen maar over mijzelf gaat.)

Genot

Een ongemakkelijke stilte willen vermijden zou een reden kunnen zijn. Maar de echte reden is: ze zijn dan aan het genieten van een heerlijke vrijpartij…
Onderzoekers aan de universiteit van Harvard hebben bestudeerd wat er in het brein gebeurt als mensen over zichzelf praten. Uit hersenscans blijkt dat er dan een verhoogde activiteit is in de prefrontale cortex, het gebied dat te linken is aan gedachten over de persoon zelf. Ze ontdekten een verandering in twee nieuwe gebieden die in verband worden gebracht met de vrijmaking van dopamine. En dopamine is een neurotransmitter die het belonings- en pleziersysteem in het brein activeert. Deze gebieden werden eerder ook in verband gebracht met het genot dat ervaren wordt bij het gebruik van cocaïne, tijdens het eten van lekkernijen of het genot tijdens seks. Praat je over jezelf tegen een geliefde verhoogt het plezier nog meer.

“Wanneer mensen over zichzelf praten maken ze het gelukshormoon dopamine aan.”

Vanaf nu kun je dus eerlijk zijn

Nu je dit weet en je komt thuis van een netwerkborrel en je partner stelt de vraag: “Hoe was het op de borrel schat?”. Kun jij zeggen: “Wat leuk dat je het vraagt. Oh gewoon, ‘just another day at the office’: Ik heb vijf lijntjes coke gesnoven, tien stukken chocoladetaart op en met zes mensen seks gehad. En toch heb ik netjes binnen de lijntjes gekleurd.”

Waarom vragen stellen je wendbaar maakt

Een vraag stellen hoef je dus niet alleen maar te doen omdat je denkt dat dat beleefd is. Naast dat het een uiting is van respect en bereidheid om oprecht te willen luisteren naar de ander kan het ook je nieuwsgierigheid voeden. Door het stellen van vragen krijgen we dieper inzicht in andermans gedachten, gevoelens en ervaringen. Want wie weet welke verborgen schatten aan wijsheid en inzichten het antwoord van de ander op jouw vraag op kan leveren. Je opent daarmee deuren naar nieuwe perspectieven en zo verbreed je je eigen horizon.
Je wordt wendbaarder en bouwt aan waardevolle verbindingen. Dat geeft pas écht een boost aan gelukshormonen!

Oprechte nieuwsgierigheid

Ja maar, hoe doe ik dat dan? Gewoon heel simpel: wees oprecht nieuwsgierig. Nieuwsgierig naar of jouw eerste indruk van die persoon ook klopt bijvoorbeeld. Of naar welk verrassend inzicht die persoon jou kan geven. Stel dus vragen! Of stel eens een wedervraag. Hoe makkelijk is het als iemand iets aan jou heeft gevraagd, jij geeft daar antwoord op, en dan zeg je ‘en hoe zit dat bij jou?’.

Wat vraag ik dan?

Ben je inspiratieloos en raak je totaal in paniek ‘welke vraag zou ik kunnen stellen ?’ Denk dan aan de 5 w’s: wie, wat, waar, wanneer of waarom? Of de h: hoe?
Hoe gaat het echt met je? Door de ‘echt’ wordt de ander uitgenodigd om niet te antwoorden met het standaard ‘goed’.

“Denk aan de 5 W’s of de H.”

Nog meer inspiratie nodig? Vooruit, je krijgt nog een rijtje vragen van mij cadeau:

1. 1. Wat is het meest onverwachte dat je ooit hebt meegemaakt in je carrière?
   2. Vertel, welke studie heb je gedaan?
   3. Wat is het beste advies dat je ooit hebt gekregen over netwerken?
   4. Wat is het meest waardevolle inzicht dat je hebt opgedaan tijdens je loopbaan?
   5. Wat is een trend in jouw vakgebied waar je op dit moment het meest enthousiast over bent?
   6. Waar ben je het meest trots op?
   7. Als je één ding zou kunnen veranderen aan de manier waarop mensen netwerken, wat zou dat dan zijn?
   8. Wat is het grootste misverstand dat mensen hebben over jouw beroep?
   9. Als je een TED-talk zou geven, waar zou die dan over gaan?
   10. Wat is het meest ongebruikelijke project waaraan je hebt gewerkt en wat heb je ervan geleerd?
   11. Wat is de beste carrièreadvies dat je ooit hebt gekregen en van wie?
   12. Als je een vaardigheid zou kunnen leren waar je nu geen tijd voor hebt, welke zou dat dan zijn?
   13. Wat is het meest waardevolle dat je hebt geleerd van een mislukking in je carrière?
   14. Welke collega inspireert jou en waarom?
   15. Als geld en tijd geen rol zouden spelen, wat voor soort bedrijf zou je dan starten?
   16. Als je een hobby zou kiezen om professioneel te beoefenen, welke zou dat dan zijn?
   17. Wat zou je dit jaar graag mee willen maken?

1. Veel plezier op de volgende borrel, hopelijk ontmoeten we elkaar daar!

Joyce de Ruiter is een veelgevraagd inspirerende spreker op het gebied van wendbaarheid, veerkracht en leiderschap in tijden van verandering en diversiteit & inclusie. In haar keynotes combineert ze beste inzichten uit de psychologie van veranderen met haar krachtige levensverhaal over hoe ze omgaat met het langzaam verliezen van haar zicht en gehoor.