Wendbaar worden: de curlingouders…

Vanaf morgen gaat ook mijn jongste dochter Lieke naar de middelbare school. Ja, best ‘een dingetje’ ja… Ik voel mij nu officieel oud (inkoppen mag😉) en vraag mij als een hoogbejaarde moeder af waar de tijd is gebleven van haren vlechten, een broodtrommeltje met gesneden appeltjes, een rugtas met hartjes en speelafspraakjes met koekjes bakken? Wat ik het meeste ga missen is ons ochtendwandelingetje naar school. Ons momentje samen waarin ik een update krijg over het wel en wee van alle klasgenoten.

Trotse moeder

Vanaf morgen zwaai ik een puber uit met een te korte broek omdat haar benen de afgelopen week wéér 10 centimeter langer zijn geworden, een grote rugtas en een gespannen maar blij koppie. En ik sta als trots zwaaiende moeder bij de voordeur die wegslikt dat ze dit dus allemaal ‘wel een dingetje vindt’. Want het is loslaten 2.0: in haar eentje naar de andere kant van de stad door het drukke verkeer, geen idee hebben met wie ze omgaat en wat ze uitvreet (misschien is dat soms ook wel beter…) en ze moet nu zelf ervaren dat ‘liever lui dan moe’ niet altijd het succesrecept is voor een voldoende schoolresultaat. Want dat is wel wat ik mijzelf heb voorgenomen: ik ga niet als een bemoeizuchtige ouder continu de strijd aan of ze haar schoolwerk wel af heeft. En al helemáál niet als een curlingouder haar huiswerk, werkstukken en samenvattingen maken.

Wendbaar worden: een onbezorgde jeugd gaat hem niet worden

Natuurlijk wil ik dat mijn meiden een onbezorgde jeugd hebben. Maar dat kan ik ze niet geven. Ik heb ze niet kunnen beschermen voor het ervaren van verlies zoals het overlijden van vrienden en hun opa. Ik heb ze niet altijd kunnen behoeden voor vallen, blauwe plekken en schaafwonden. Omdat het simpelweg niet mogelijk is om als een curlingouder als een bezetene de hele dag het pad voor hun voeten schoon te vegen. En dat is maar goed ook, want dat pad zou anders veel te glad worden en de kans dat je onderuitgaat en niet meer op kunt staan wordt dan veel te groot. De meest waardevolle levenslessen zitten in de uitdagende, nieuwe ervaringen. Kinderen ontwikkelen zich door vallen en opstaan.

Willen we onze kinderen echt helpen? Dan moeten we ze gunnen om tegen de wind in te fietsen en te ervaren dat ze dan nog steeds van A naar B komen. Kortom het bouwen aan een stukje wendbaarheid.

“De meest waardevolle levenslessen zitten in de uitdagende, nieuwe ervaringen.”

Wendbaarheid en veerkracht

En dat stukje wendbaarheid en veerkracht geef ik ook mee in mijn keynotes als inspirerende vrouwelijke spreker. Dat je leert van vallen en opstaan, dat er altijd groeikansen zitten in verandering en tegenslag. En dat het niet erg of slecht is om hard te werken om je doelen te behalen, in tegendeel. En zo zie je maar weer dat wat je zakelijk leert ook soms privé kunt toepassen om je kinderen voor te bereiden op de toekomst. Het is immers in alle facetten van het leven: practise what you preach.

Joyce de Ruiter is een veelgevraagd inspirerende spreker op het gebied van wendbaarheid, veerkracht en leiderschap in tijden van verandering. In haar keynote combineert ze de beste inzichten uit de psychologie van veranderen met haar krachtige levensverhaal over hoe ze omgaat met het langzaam verliezen van haar zicht en gehoor.